دعا برای دوستان1 «ای آسمان و زمین سخنان مرا بشنوید!
و به آنچه می‌گویم گوش فرا دهید.
2 تعالیم من مانند قطرات باران فرو خواهد ریخت،
و مانند شبنم به زمین خواهد نشست،
سخنان من، چون باران بر گیاهان تازه روییده خواهد بارید،
مانند بارانی است آرام، بر سبزه‌های لطیف.
3 زیرا من نام خداوند را می‌ستایم.
و قوم او عظمت او را خواهند سرود.
4 «خداوند محافظ بزرگ توست،
کامل و عادل در همهٔ راهها.
خداوند شما، با وفا و قابل اعتماد است،
او امین و صادق می‌باشد.
5 امّا شما بی‌وفا گشته‌اید و لیاقت فرزندی او را ندارید،
ملّتی گناهکار و فریبکارید.
6 ای قوم احمق و نادان!
آیا به این طریق، تلافی خوبی‌های او را می‌کنید؟
آیا او پدر و آفریدگار شما نیست؟
آیا او نبود که شما را خلق کرد و از شما قومی ساخت؟
7 «ایّام گذشته را به‌یاد آورید، به سالهای قدیم بیندیشید،
و از نیاکانتان بپرسید تا به شما نشان دهند.
از ریش‌سفیدانتان سؤال کنید تا به شما بگویند.
8 خدای متعال سهم هر قوم را داد؛
و برای هر کدام از آنها، جایی برای زندگی بخشید،
و مرزهای آنها را به نسبت تعداد بنی‌اسرائیل تعیین کرد.
9 او فرزندان یعقوب را برای خودش برگزید.
10 «او قوم اسرائیل را در بیابان
و در صحرای خشک و سوزان، سرگردان یافت.
او مثل تخم چشم خود، از آنها مراقبت کرد و آنها را پناه داد.
11 مانند عقابی که به جوجه‌های خود پرواز می‌آموزد
و با بالهای گستردهٔ خود آنها را در ایمنی می‌گیرد،
خداوند اسرائیل را از سقوط نجات داد.
12 خداوند به تنهایی آنها را هدایت کرد،
بدون کمک خدایان دیگر.
13 «او آنها را بر فراز کوهها جای داد.
و آنها از محصول زمین خوردند.
آنها در میان صخره‌ها عسل وحشی یافتند.
و درختان زیتون آنها در زمین سنگلاخ رشد کرد.
14 گاوها و بُزهای آنها شیر فراوان دادند.
آنها بهترین گوسفندان، بُزها و گاوها،
بهترین گندم، و بهترین شراب را داشتند.
15 «قوم خداوند ثروتمند، امّا سرکش شدند؛
آنان فربه و سیر شدند.
آنها خداوند، آفریدگار خود را ترک کردند
و نجات‌دهندهٔ نیرومند خود را رد کردند.
16 با خدایان بیگانهٔ خود غیرت خداوند را برانگیختند
و با کارهای زشت خود او را به خشم آوردند.
17 آنها برای خدایانی که واقعی نبودند، قربانی کردند؛
خدایانی که اجدادشان نمی‌شناختند،
خدایانی که قوم اسرائیل هرگز پیروی نکرده بود.
18 آنها خدایشان، نجات‌دهندهٔ توانای خویش را فراموش نمودند
و خدایی را که به آنها حیات بخشید، از یاد بردند.
19 «وقتی خداوند این کارها را دید، خشمگین شد
و پسران و دختران خود را ترک کرد.
20 خداوند فرمود: 'من آنها را ترک می‌کنم
تا ببینم که عاقبت آنها چه می‌شود،
زیرا آنها مردمی سرکش و بی‌وفا هستند.
21 با بُتهای خود مرا خشمگین کرده‌اند،
با خدایان دروغین خود، غیرت مرا برانگیختند.
پس من آنها را به وسیلهٔ کسانی‌که حتّی قومی به شمار نمی‌آیند، به خشم خواهم آورد.
من آنها را به وسیلهٔ ملّتی ابله، به غیرت خواهم آورد.
22 آتش خشم من برافروخته می‌شود و تا اعماق زمین فرو می‌رود،
زمین و همهٔ چیزهایی را که در آن هستند
و کوهها را از ریشه می‌سوزاند.
23 «'آنها را به مصیبت‌های بی‌شمار مبتلا می‌کنم
و هدف همهٔ تیرهای خود قرار می‌دهم.
24 آنها از گرسنگی و تب، جان خواهند سپرد،
آنها از بیماریهای مهلک، خواهند مرد.
حیوانات وحشی را به جان آنها خواهم انداخت
و مارهای سمّی می‌فرستم تا آنها را بگزند.
25 جنگ، مرگ را در خیابانها می‌آورد،
ترس به خانه‌ها حمله خواهد کرد.
مردان و زنان جوان خواهند مرد.
نه کودکان نجات خواهند یافت و نه سالمندان.
26 می‌خواستم آنها را پراکنده کنم
تا خاطره‌ای از آنها در یاد کسی باقی نماند.
27 امّا من نمی‌توانم اجازه دهم که دشمنانشان بگویند
که آنها قوم مرا شکست داده‌اند،
درحالی‌که، این من بودم که آنها را شکست دادم.'
28 «اسرائیل قومی نادان است.
آنها هیچ بینشی ندارند.
29 اگر آنها خردمند بودند،
می‌توانستند درک کنند که چرا شکست خورده‌اند.
30 چرا هزار نفر از یک نفر
و ده هزار نفرشان از دو نفر شکست خوردند؟
چون خدای توانا، آنها را ترک کرده بود.
خداوند آنها را به دست دشمن تسلیم نمود.
31 دشمنان ایشان می‌دانند که خدایانشان ضعیف هستند
و چون خدای اسرائیل قدرتمند نیستند.
32 دشمنانشان مانند مردم سدوم و غموره فاسد می‌باشند.
به تاكهایی می‌مانند که انگور تلخ و زهرآگین به بار می‌آورند،
33 مانند شرابی که از زهرمار تهیّه شده باشد.
34 «خداوند می‌داند که دشمنان چه کرده‌اند.
او به موقع آنها را تنبیه خواهد کرد.
35 خداوند از آنها انتقام می‌گیرد و آنها را جزا می‌دهد.
بزودی آنها سقوط می‌کنند،
زیرا روز هلاکت ایشان نزدیک است.
36 هنگامی‌که خداوند ببیند آنها ناتوان شده‌اند،
به آنهایی که او را خدمت کرده‌اند، رحم خواهد کرد؛
هنگامی‌که او ببیند که چقدر بیچاره شده‌اند
خداوند مردم خود را نجات خواهد داد.
37 خداوند به آنها می‌گوید:
'کجا هستند آن خدایان پُر قدرتی که به آنها پناه می‌بردید؟
38 شما از چربی قربانی‌های خود به آنها دادید
و به آنها شراب برای نوشیدن دادید،
بگذارید تا بیایند و به شما کمک کنند،
بگذارید تا برای نجات شما بیایند.
39 «'بدانید که من، تنها من، خدا هستم
و به غیراز من خدای دیگری وجود ندارد.
من می‌میرانم و زنده می‌سازم. مجروح می‌کنم و شفا می‌بخشم.
کسی نمی‌تواند از دست من رهایی یابد.
40 دست خود را به سوی آسمان بلند می‌کنم و می‌گویم:
به حیات خود سوگند،
41 شمشیر برّاق خود را تیز خواهم کرد
و عدالت را اجرا خواهم نمود
از دشمنانم انتقام خواهم گرفت.
کسانی را که از من متنفّرند، مجازات خواهم کرد.
42 خون آنها از تیرهای من خواهد چکید
و شمشیر من همهٔ مخالفان مرا خواهد کشت.
کسانی را که علیه من می‌جنگد زنده نخواهم گذاشت.
حتّی زخمی‌ها و اسیران خواهند مرد.'
43 «ای ملّتها شما باید با قوم خداوند او را ستایش کنید
هرکس را که آنها را بکشد، مجازات خواهم کرد.
او از دشمنان خود انتقام می‌گیرد.
و گناهان قوم خود را می‌بخشد.»